جشنواره و نمايشگاه مطبوعات امسال به يادماندني شد. به جاي "جشنواره" مي بايست نام "سوگواره" بر آن مي گذاشتند چرا كه بزرگان روزنامه نگاري همزمان با اين جشنواره يا گوشه زندان بودند و يا در تبعيد. پناهگاهشان كه همان انجمن صنفي باشد پلمپ شده بود و توقيف و بسته شدن روزنامه هاي مستقل و منتقد هم كه براي ما عادي شده است.
از طرفي به جاي نمايشگاه قلم و رسانه، شاهد نمايشگاه توهين و تهديد و چاقوكشي بوديم. كساني كه بايد به سلاح قلم مزين باشند در غرفه هاي بزرگ و شاهانه شان با يكه تازي، چاقو در دست گرفته و با هتاكي از بازديدكنندگان استقبال مي كردند.
اخبار هم كه مدام قلب مي شد. استقبال مردمي از شيخ اصلاحات را "بيرون كردن كروبي توسط مردم" تيتر زدند. سبز شدن غرفه كيهان از سوي جوانان را "حمله به غرفه كيهان تكذيب شد" نوشتند. حضور منتقدان به كودتاي دولتي را "فرصت طلبي منافقان اغتشاشگر" لقب دادند. دليل لغو بازديد مردم در روز نخست را كه از ترس تجمع سبزها بود، "آماده نبودن غرفه ها" اعلام كردند و...
اما نكته جالب، ترس احمدي نژاد از حضور در اين نمايشگاه بود. او كه مطابق با رسم همه سالهاي قبل بايد در اين نمايشگاه حاضر مي شد، بي ذكر هيچ دليلي قدم به مصلي نگذاشت. آن هم در حاليكه اكثريت مطلق مطبوعات و خبرگزاري هاي حاضر در نمايشگاه دوستان و اقربايش بودند و حتي به سايت شكايت از رقيب انتخاباتيش هم غرفه داده بودند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر